τοίχοι

Δεν αντέχω
Αυτοί εδώ οι τοίχοι με πνίγουν
Γέρνουν κατά μέσα
Όσο εγώ απλώνω τα χέρια
Κι απλώνω την φωνή μου
Και χάνομαι και χάνεται
Σιωπούν οι τοίχοι
Και θορυβούν με ύποπτη ησυχία
Ύποπτη σαν το αίσθημα μου
Και την φωνή μου που απλώνει
Σε ένα παράξενο χάος
Μακρυά από ομορφιά κι ασχήμια 
Μακρυά από το μέσα κι έξω
Και μοιάζει παράξενος ο φόβος
Μοιάζουν ψεύτικοι οι τοίχοι
Δεν είναι όμως,πέφτουν
Σαν εμένα και σαν την βροχή
Και χάνονται και υψώνονται ξανά
Δεν αντέχω
Αυτοί εδώ οι τοίχοι με πνίγουν
Το αδιαπέραστο του αληθινού
Με τρυπάει και με λυγίζει
Και υψώνομαι και πέφτω
Σαν τους τοίχους κι εγώ
         -Αληθινή